Kara güne uyandı, İzmir’imin insanı
Bir anda gelen deprem, sarıverdi her yanı
.
.
.
Korku, panik, heyecan kapladı yürekleri
Şok oldular bir anda, kilitlendi dilleri
.
.
.
Kat, kat yüksek binalar, yıkılıp enkaz oldu
Her yan moloz yığını, yaralı, ölü doldu
.
.
.
Neyin sınavındaydı, suçsuz bebekler bile
Ya günahsız hayvanlar, nasıl geldiler dile
.
.
.
İnsanoğlu “şükürü “ , unutur zaman zaman
Bir şamarla insanı, uyandırır yaradan
.
.
.
Kötü niyetli kalpler, kötülüğü unutsun
Yüreğimiz arınıp, merhamet – sevgi dolsun
.
.
.
Ne afatlar insanı, düzeltmeye yaradı
Ahlakı unutarak, fitne- fesata sardı
.
.
.
Ne sel baskınları, ne deprem ne yangınlar
Ders olmadı bizlere, ne afet ne salgınlar
.
.
.
Çok büyük gecmış olsun, İzmirimin halkına
Özümüze dönelim, Allahımın aşkına
.
.
.
Sevcan ekrem İstanbullu
Ekim 2021
